Pauzes kunnen voor hem niet gauw genoeg afgelopen zijn.
Meestal wordt er dan over koetjes en kalfjes gepraat, ge-auwehoerd, iets dat hem niet echt ligt,
dan voelt hij zich hier meestal ongemakkelijk.
De warme maaltijd kan hij niet gauw genoeg opkrijgen.
Enerzijds omdat hij alles wat warm opgediend wordt ook graag warm eet, maar ook omdat hij weinig voelt voor tafelgesprekken tijdens het eten.
Na een paar keer verhalen van anderen aangehoord te hebben, kan hij niet gewoon zo maar luisteren, het ene oor in en het andere oor weer uit.
Bij hem is het dan zwart-wit: ofwel passief luisteren en er verder niets mee doen, ofwel betrokken, meelevend, meevoelend er helemaal in opgaan.
Zich inleven zit er niet in, daarvoor is hij teveel met zijn eigen sores bezig.
Zich betrokken voelen gaat uiteindelijk ook niet, omdat hij dan in een tweestrijd komt.
Zuigt hij zulke vaak deprimerende ellende ( "shit") op, dan kan hij daar niks mee.
#
Dit gebeurt als hij û min of meer û gedwongen, geconfronteerd wordt met allerlei ziektebeelden, vreemd, onbekend gedrag van anderen, terwijl hij er zelf niet goed aan toe is.
De ervaring leert hem, dat als hij zich voor "shit" afsluit, hij er de minste last van heeft, er niet zo van slag door raakt, een soort zelfbescherming, overleving dus.
